کیمیایی، مسئول امور رفاه و سلامت کارکنان صندوق های بازنشستگی صنعت نفت که در ادوار گذشته در امور ورزشی و گردشگری بخش بازنشستگان نیز فعال بوده است تمام تلاش خود را برای ایجاد بستری مناسب برای توسعه ورزش میکند. او که رشته اصلیاش تنیس است، میگوید آنقدر به این رشته علاقهمند بودم که هنگام بمباران در جنگ حاضر نبودم زمین بازی را ترک کنم.
خبرنگار «مشعل» با کیمیایی درباره فعالیت های ورزشی از ابتدای ورودش به صنعت نفت گفتوگویی داشته است که مشروح آن را میخوانید.
شما از جمله همکاران صنعت نفت هستید که در حوزه تنیس شناخته شدهاید؛ از چه زمانی به این رشته ورزشی علاقهمند شدید؟
از آنجا که پدرم از کارکنان صنعت نفت بود، به راحتی میتوانستم از امکانات ورزشی که در اهواز وجود داشت، استفاده کنم؛ از این رو سال ۱۳۶۳ ورزش تنیس را آغاز کردم و طی دو سال توانستم مقامهای مختلفی را در استان خوزستان کسب کنم و وارد تیم ملی تنیس زیر ۱۸ سال ایران شوم. پس از آن هم به عضویت تیم بزرگسالان درآمدم و با توجه به علاقهای که به این ورزش داشتم، تنیس را ادامه دادم تا اینکه سال ۱۳۷۳ فعالیتم را به عنوان مربی تنیس ادامه دادم. در تمام این سالها نزدیک به ۲۶ مقام اول تا سوم کشوری را به دست آورده ام. از سال ۱۳۹۳ به عنوان دبیر فدراسیون تنیس جمهوری اسلامی ایران انتخاب شدم و بعد از آن هم به عضویت کنفدراسیون تنیس آسیا درآمدم. در حال حاضر نیز به عنوان مدرس جهانی فدراسیون تنیس فعالیت میکنم.
با توجه به علاقه شما به این رشته ورزشی تا چه اندازه در توسعه تنیس در صنعت نفت موفق بوده اید؟
با توجه به سمت های مختلف فنی - ورزشی که در شرکت ملی نفت ایران داشتم، تلاش میکنم تا فرزندان صنعت نفت علاقهمند به مربیگری در این حوزه را به خوبی راهنمایی کنم؛ البته خارج از فضای صنعت نفت نیز به عنوان مربی فعالیت میکنم. این مساله را هم یادآور شوم که در تمام سالهایی که در شرکت ملی نفت ایران مشغول به کار بودم، همیشه درگیر ورزش بوده و در سمتهایی چون رئیس امور ورزش شرکت ملی گاز ایران، رئیس ورزشهای همگانی و قهرمانی المپیادهای وزارت نفت و رئیس امور فرهنگی ورزشی صندوق های بازنشستگی صنعت نفت فعالیت می کردم؛ این را هم بگویم که با مدرک مهندسی مکانیک وارد صنعت نفت شدم و پس از آن نیز تا مقطع دکترای تربیت بدنی تحصیل کردم.
ارزیابی شما از وضعیت تنیس تیمهای صنعت نفت چگونه است؟
در حوزه ورزش صنعت نفت باید به برخی موارد، توجه ویژه شود و آن اهدافی است که در بخش ورزش تعریف شده است؛ مهم ترین هدف در حوزه ورزش حمایت از خانوادههای صنعت نفت، چه در ورزش همگانی و چه در ورزش قهرمانی است. در این مسیر، جوانانی که در رشته ورزشی خاص نمیتوانند شناخته شوند، با برنامهریزی مناسب شناسایی و مسیر مناسبی برای زندگی حرفهای آنها تعریف می شود تا بتوانند در دنیای ورزش شناخته شوند. خوشبختانه امکانات بسیار خوب ورزشی در صنعت نفت وجود دارد اگرچه برخی اماکن ورزشی مورد استفاده قرار نمیگیرد. موضوع دیگر، حضور افراد متخصص در حوزه ورزش است؛ ورزش به معنای کامل، یک تخصص به شمار می رود و برای برنامهریزی مناسب نیز به افراد متخصص ورزشی نیاز است. یکی از مشکلاتی که در ورزش نفت وجود دارد این است که برای جذب مربیان حرفهای که بتوانند در آموزش به خوبی عمل کنند نمیتوان دستمزد مناسب پرداخت کرد. بی شک مربی، تاثیر بسیاری در شناسایی استعدادها و آموزش آنها دارد و باید به آن توجه شود.
با شناختی که از ورزش نفت دارید تا چه اندازه میتوانیم به شناسایی استعدادهای برتر امیدوار باشیم؟
در صنعت نفت به راحتی می توان استعدادهای ورزشی در رشته های مختلف را کشف کرد، زیرا در بسیاری از مناطق صنعتی، ورزش تنها تفریح کودکان و نوجوانان است؛ به همین دلیل اگر بتوانیم از افراد شناخته شده و حرفهای در حوزه ورزش استفاده کنیم، افراد بیشتری به سمت و سوی ورزش جذب خواهند شد. در واقع، جذابیت در ورزش برای ایجاد علاقهمندی میان افراد یک جامعه بسیار با اهمیت است.
از نظر شما تنیس ایران تا چه اندازه امکان حضور موفق در سطح بین المللی را دارد؟
مسابقات تنیس به صورت تیمی و انفرادی در سطح بین المللی برگزار میشود؛ یک تنیس باز باید در طول یک سال ۴۰ هفته مسابقه بدهد تا بتواند امتیاز لازم برای حضور در مسابقات مستر را به دست آورد؛ به همین دلیل هزینه چنین ورزشی و شرکت در مسابقات برای یک ورزشکار بسیار بالاست و اسپانسر چندانی هم در این زمینه وجود ندارد. فدراسیون تنیس نیز بودجه بسیار کمی دارد و نمیتواند در این زمینه ورود پیدا کند.
یکی از بهترین راههای جذب اسپانسرهای جدید برای چنین ورزشی تبلیغات است؛ به عنوان مثال زمانی که به عنوان دبیر فدراسیون انتخاب شدم، تبلیغات تلویزیون بیشتری در اختیار گرفتیم که نتیجه آن جذب یک سری اسپانسر برای برگزاری مسابقات بود.
با توجه به موقعیت شما در فدراسیون و تجربه حضور در کنفدراسیون تنیس فکر می کنید حضور چهرهها به عنوان بازیکن حرفهای در این رشته تا چه اندازه توجیه پذیر است؟
شاید من چنین اتفاقها و حضورهایی را در تنیس قبول نداشته باشم، اما وقتی میبینم بسیاری از بچه ها با حضور چنین چهرههایی به این ورزش علاقهمند میشوند، با این موضوع کنار میآیم. به عنوان مثال، منصور بهرامی، یکی از شناخته شده ترین بازیکنان نمایشی تنیس در جهان است، یک بار وی و سه تنیس باز نمایشی دیگر را به ایران دعوت کردیم تا بازی کنند؛ شاید باورتان نشود برای تماشای این بازی ها ۵ هزار نفر به ورزشگاه آمدند و حداقل تا یک سال بعد از آن، ظرفیت کلاسهای آموزش تنیس پر بود و این قدرت تبلیغات است؛ البته اینکه از چه کسانی برای تبلیغات یک رشته ورزشی هم استفاده شود، نکته بسیار مهمی است. معتقدم استفاده از چهرههای ورزشی، تاثیر بیشتری در جذب مخاطب دارد تا چهرههای بازیگر.
با توجه به پیشینه تنیس در خوزستان، درحال حاضر این رشته ورزشی در این استان چه شرایطی دارد؟
نکته مهمی که باید درباره تنیس بگویم این است که این ورزش برای اولین بار در جنوب کشور و در اهواز و آبادان شکل گرفت تا ۱۰ سال پیش شرکت ملی نفت ایران در خوزستان بهترین بازیکنان تنیس کشور را داشت و همیشه در بین ۴ نفر اول ایران، یک ورزشکار شرکت نفتی حضور داشت، اما متاسفانه طرفداران تنیس در جنوب کشور بسیار کم شده است و مهم ترین دلیل آن هم نبود حس رقابت میان ورزشکاران تنیس صنعت نفت است. به خاطر دارم در سال ۶۴ زمین های تنیس اهواز گوش ماهی بود، یعنی گوش ماهیها را مانند خاک خرد می کردند تا بتوانند روی آن بازی کرد اما به دلیل استفاده از گوش ماهی، توپ تنیس یک روز و کفش تنیس هم یک ماه ییشتر دوام نمیآورد. ما در چنین شرایطی تنیس بازی میکردیم. اما صنعت نفت در حال حاضر، یک باشگاه بی نظیر مانند شهید زرگر دارد که سه زمین بسیار خوب تنیس در آن وجود دارد و خوشبختانه تنیس در این باشگاه مورد توجه قرار دارد. صنعت نفت در جنوب کشور زمینهای تنیس خوبی دارد که لازم است بیشتر مورد توجه قرار گیرند و رسیدگی بیشتری به آنها شود.
درباره فعالیت خود در صندوقهای بازنشستگی صنعت نفت توضیح دهید؟
از سال ۱۳۹۳ در صندوقهای بازنشستگی صنعت نفت ایران، بخشی به نام امور فرهنگی، ورزش و گردشگری ایجاد شد. قبل از هر چیز این توضیح را بدهم که این صندوق تنها برای بازنشستگان نیست و کارکنان نیز مشمول خدمات آن می شوند. موضوع بسیار مهم این است که فرد بازنشسته با شروع دوره بازنشستگی نیاز به توجه بیشتر دارد؛ به همین دلیل باید امکانات مناسبی برای ایجاد فعالیتهای مختلف فرهنگی و گردشگری برای این گروه از افراد جامعه فراهم شود. از ظرفیت گردشگری مانند زائرسرای نفت، مجموعههای محمودآباد و توسکا برای استفاده بازنشستگان در نظر گرفته شده است. در کنار آن برای کارکنان صندوقهای بازنشستگی صنعت نفت امکانات مناسب فرهنگی و گردشگری در نظر گرفته شده است؛ تلاش می کنیم در چارچوب برنامه های علمی و برای بهبود بهره وری همه برنامه ها را بهبود دهیم.
در حوزه ورزش بازنشستگان چه دستاوردهایی داشته اید؟
در این زمینه سعی شده است به صورت هدفمند پیش برویم؛ به این معنا که باید رشته های ورزشی برای بازنشستگان تعریف شود تا فشار فیزیکی زیادی روی فرد وارد نشود. در این زمینه رشتههایی مانند تنیس روی میز، شنا، بدمینتون، آمادگی جسمانی، دارت و شطرنج برای بازنشستگان تعریف و براساس استانداردهای جهانی، رده بندی سنی برای بازنشستگان نیز در نظر گرفته شد و براساس آن مسابقاتی نیز در حوزه بازنشستگان صنعت نفت برگزار میشود.
جذب بازنشستگان به برنامههایی که برای آنها تدارک دیده شده تا چه اندازه موفق بوده است؟
در واقع جذب هدفمند بسیار مهم و البته بسیار سخت است؛ یکی از طرحهایی که دوست دارم برای همکاران بازنشسته صنعت نفت اجرا کنم این است که مکانهایی در نظر گرفته شود تا بازنشستگان بتوانند دور هم جمع و با یکدیگر هم صحبت شوند. در نظر داشتیم دو روز در هفته بازنشستگان در یکی از باشگاه های نفت دورهم جمع شوند، ضمن ورزش کردن با یکدیگر معاشرت کنند. اینها طرحهایی است که اگر به مرحله اجرایی برسند، میتواند کمک بسیاری به بازنشستگان محترم کند.
در پایان اگر توضیحی درباره مسائل ورزشی صندوقهای بازنشستگی نفت دارید، بگویید.
صندوقهای بازنشستگی صنعت نفت درحال پیشرفت است و یکی از بهترین صندوقهای کشور به شمار می رود. در این صندوق افراد کاملا حرفهای درحال فعالیت هستند، به همین دلیل میتوانیم امیدوار باشیم که به زودی امکانات و خدمات بیشتری از سوی آن ارائه شود.