ورزش همزاد اوست. روزی نیست که چشم بگشاید و برنامه‌ای برای ورزش کردن نداشته باشد. شنبه و سه‌شنبه فوتبال، پنج‌شنبه و جمعه کوه، بقیه روزها هم بین چند ورزش دوچرخه‌سواری، شنا، دو، تنیس روی میز، شطرنج و... تقسیم می‌شود. ورزش برای او از نان شب واجب‌تر است. رحیم امامی بازنشسته جوان و فعال صنعت نفت از دلبستگی‌اش به نفت و ورزش می‌گوید.

آشنایی

سال ۱۳۳۸ در تهران متولد شدم. پدرم کارگر صنعت بود و با ۴۴ سال سابقه فعالیت بازنشسته شد. در بحبوحه پیروزی انقلاب به صنعت پیوستم. من در رشته مکانیک درس خوانده بودم اما به دلیل شرایط بحرانی کشور در آن دوران، موفق به اتمام تحصیل نشده بودم. با آرام شدن اوضاع و در حین کار توانستم دیپلم بگیرم و پس از پشت سرگذاشتن خدمت سربازی بار دیگر به نفت بازگشتم و از سال ۱۳۶۲ به طور رسمی به استخدام درآمدم. تخصص من تعمیرات انواع ماشین‌های دوار بود. پمپ‌ها، توربین‌ها و ژنراتورها، و در بیشتر واحدهای تعمیراتی کار کرده‌ام. در آن دوران بیشتر افراد به شکل کارگری به استخدام درآمده بودند و بعدها از کارگری به کارمندی ارتقا پیدا کردند. من نیز از جمله کسانی بودم که در این تبدیل وضعیت به کارمندی ارتقا یافتم.

سال ۱۳۸۳ با تصویب طرح کد ۲۳ به فعالیتم در نفت پایان دادم و به افتخار بازنشستگی نائل شدم. بلافاصله پس از بازنشستگی به توصیه یکی از دوستان در شرکت نفت پارس مشغول خدمت شدم. مدیرعامل این شرکت از مدیران باتجربه و خوشنام صنعت بود و پس از مفارقت او از شرکت نفت پارس، من نیز از ادامه همکاری انصراف دادم. پس از آن شرکتی تاسیس کردم که در زمینه امور پالایشگاهی فعالیت می‌کرد اما به دلایلی این کار موفق نشد.

ورزش، همدم همیشگی من

در بازنشستگی دوم بود که ورزش را وجهه همت خود قرار دادم. ناگفته نماند که من ورزش را از کودکی به طور حرفه‌ای دنبال کرده بودم و در تمام دوران اشتغال روزانه برای آن وقت می‌گذاشتم.

یادم هست روزهای نخست که تازه شنا آموخته بودم و از رفتن به قسمت عمیق استخر پرهیز داشتم یکی از مربیان مرا به قسمت عمیق برد و آنقدر در آن منطقه وادار به شنا کرد تا ترسم از آب فروریخت. اولین مقام را در سن ۱۲ سالگی در رشته شنا کسب کردم. تکواندو، کشتی، دوچرخه‌سواری، فوتبال، دوومیدانی از ورزش‌های مورد علاقه من بوده است که با پشتکاری ویژه به شکل روزانه دنبال می‌کردم و هرگز از آن غافل نمی‌شدم. قبل از خدمت سربازی کمربند قهوه‌ای تکواندو را دریافت کردم. بد نیست بگویم هر روز مسیر خانه تا پالایشگاه را می‌دویدم و آنقدر زود به پالایشگاه می‌رسیدم که هنوز وقت داشتم نیم ساعت نرمش کنم و سپس به کار می‌پرداختم. ظهرها در ساعت ناهار با یکی از دوستانم به نام آقای آخشیک در فضای سبز دور پالایشگاه می‌دویدیم. دوچرخه‌سواری هم از ورزش‌های مورد علاقه‌ام بوده است. در جوانی چند بار با دوچرخه مسیر تهران به شمال کشور را پیمودم. امروز هم در هر نقطه از تهران کاری داشته باشم این مسیر را با دوچرخه طی می‌کنم. هنوز هم با دوستان همکار ورزش می‌کنیم. خوشحالم که سالم هستم و از موهبت  ورزش برخوردارم. ورزش بهترین دارو برای سلامتی است. افرادی که ورزش می‌کنند در شرایط سخت بیشتر دوام می‌آورند. من شاید تابه حال ۱۰ بار به پزشک مراجعه کرده باشم چراکه ورزش بهترین پیشگیری کننده از ابتلا به بیماری‌ است. همسر و فرزندانم نیز اهل ورزش هستند. در بسیاری از مسابقات فوتبال پسرانم حریف من بوده‌اند و بر بلندای بسیاری از قله‌ها، همسرم همگام و همقدم با من بوده است و موفقیت‌هایم را در رشته‌های مختلف، مدیون صبوری و همراهی او می‌دانم.

مشوق من

نوجوان که بودم می‌دیدم برخی از دوستانم در آن سن پایین به سمت سرگرمی‌های ناسالمی مثل سیگار می‌روند. من از این بابت ناراحت بودم و دلم می‌خواست به شکلی دوستانم را از این کار بازدارم. این بود که به ورزش گرایش پیدا کردم. من در آن سن کم فهمیدم داشتن انگیزه می‌تواند انسان را از تباهی و گام برداشتن در راه ناصواب بازدارد. از این رو سعی کردم راه بهتری به دوستانم بنمایم و خوشبختانه موفق هم شدم. انگیزه دیگر من برای روآوردن به ورزش، دست یافتن به قهرمانی بود. قهرمانی و کسب مقام برتر، حسی عجیب در من ایجاد  می‌کرد و مرا به ورزش می‌خواند. گهگاه هم اگر عکسی از خود در حین انجام ورزش یا صعود به قله‌ای می‌گذارم به قصد تفاخر نیست، دلم می‌خواهد آنها که مرا می‌بینند به ورزش تشویق شوند و اوقات خود را با پرداختن به ورزش خوش کنند.

امروز که به عنوان نایب‌رئیس کانون شهر ری در خدمت همکاران هستم دلم می‌خواهد شوق ورزش کردن را در دل یکایک آنها ایجاد کنم. می‌دانم بسیاری از افراد گرفتار مسائل و مشکلات خانواده و فرزندان هستند و حوصله و وقت کافی برای ورزش کردن ندارند اما هرچه هست با ورزش کردن می‌توان شرایط بهتری برای خود رقم زد. ورزش کردن باید عادت افراد شود. بهتر است بگویم باید معتاد ورزش شد. شاید فکر کنید اندکی برای این کار دیر است، اما همین که بدانید با ورزش زندگی بهتری خواهید داشت، بهترین انگیزه را برای روآوردن به ورزش به شما خواهد داد.