پایه و اساس پی‌ریزی تشکل‌های مردمی دستیابی به اهدافی خاص و ادامه بقای آن نیز تابع آدابی است، همان گونه که در نفت نیز به عنوان آغازگر عصر صنعت این گونه بوده است.
این که کانون‌ها به عنوان نقطه اتکای بازنشستگان و صندوق‌ها همواره مورد توجه بوده، ناشی از کارکردی است که این سازمان مردم‌نهاد دارد. کانون‌ها به عنوان مجموعه‌ای غیرانتفاعی و نهادی مدنی درپی آنند تا محلی برای بازیابی توان بازنشستگانی باشند که می‌توان گفت در پی انفصال از خدمت به‌گونه‌ای راه ارتباطی‌شان با سازمان مسدود شده است. این نهاد به منزله جان‌پناهی است که با آگاهی بر خواسته‌های جمعی بازنشستگان، راه دستیابی اعضای صندوق را به مطالبات‌شان هموار می‌کند و نیز با علم و احاطه بر شرایط و مقررات صندوق‌ها، انتظارات اعضا را با مقدورات همسان می‌سازد.
طی سال‌های اخیر کانون‌ها به عنوان حلقه اتصال بازنشستگان با صندوق‌ها کوشیده‌اند ضمن پیگیری مطالبات هم‌کسوتان خود، یاریگر مسوولان و متولیان امور برنامه‌ریزی و اجرایی در صندوق‌های بازنشستگی باشند و از آنجا که گردانندگان آن در سال‌های اشتغال، تجربه کار گروهی را پشت سر گذاشته‌اند، به خوبی قادرند به مدد خرد و تجربه، این نهاد را از رفتن به کژراهه بازدارند.
برگزاری شانزدهمین گردهمایی مسوولان کانون‌های خراسان رضوی، آبادان، البرز، اصفهان، تبریز، فلات‌قاره، خوزستان، شاهین‌شهر، فارس، مازندران، کردستان، خطوط لوله و مخابرات، نجف‌آباد، همدان، هرمزگان، مرکزی و کرمانشاه با مسوولان و متولیان امور برنامه‌ریزی و اجرایی صندوق‌ها که به میزبانی استان گیلان برگزار شد، بازتاکیدی بود بر نقش تاثیرگذار کانون‌ها بر جهت‌دهی به مطالبات بازنشستگان به عنوان اصلی‌ترین مخاطبان صندوق تا به این طریق زمینه تعامل سازنده و مشارکت جمعی برای پیشبرد هدف‌های مشترک فراهم آید.
کوشش این گردهمایی بر آن بود تا ضمن پیگیری خواسته‌های بازنشستگان در سه محور مسایل تشکیلاتی، رفاهی، ورزشی، گردشگری و بهداشت و درمان، تعادل و توازن را در رویکرد به رفع نیازهای واقعی بازنشستگان برقرار سازد تا به این سان حافظ منافع بازنشستگان و راهنمای متولیان صندوق‌ها در شناسایی ضرورت‌های گریزناپذیر اعضای خود باشد.
