محققان دانشگاه پزشکی و علوم بهداشتی RCSI ایرلند دریافتند که مداخلات پزشکی می‌تواند داروهای قدیمی را که ممکن است با سایر داروها ترکیب شده و باعث آسیب بیشتر به بیماران مسن می‌شوند را از بین ببرد. برای بسیاری از افراد مسن، تعداد داروهای تجویزی که مصرف می‌کنند با افزایش سن بیشتر می‌شود. مطالعات قبلی نشان می‌دهد که از هر سه آمریکایی مسن، یک نفر از داروهای تجویزی استفاده می‌کند که برای علائم آن‌ها نامناسب بوده یا می‌تواند باعث آسیب بیشتر شود.
متأسفانه تعداد فزاینده‌ای از افراد مسن نیز با بیش از یک بیماری زندگی می‌کنند. ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی اغلب داروهایی را تجویز می‌کنند که فقط یکی از این بیماری‌ها را درمان می‌کند و روی باقی بیماری‌ها اثر منفی می‌گذارد. برای پرداختن به این موضوع، محققان از ۵۱ پزشک عمومی و ۴۰۴ بیمار مخصوصا بیماران مسن تری که حداقل ۱۵ دارو مصرف می‌کردند دعوت کرد تا در آزمایش بازبینی دارو توسط پزشک خود شرکت کنند.
این بازبینی شامل غربالگری نسخه‌های پزشکی بود تا محققان دریابند کدام یک از داروها برای مصرف با هم نامناسب است، بنابراین بیماران فرصتی برای قطع مصرف دارو داشته و می‌توان تشخیص داد کدام داروها باید در اولویت مصرف بیماران باشد. نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که پزشکان توانستند بیش از ۸۰۰ دارو را از نسخه ۲۰۸ شرکت کننده قطع کنند. پس از حذف بیش از ۸۰۰ دارو، محققان تنها به ۱۵عارضه جانبی احتمالی حذف این نسخه‌ها اشاره کردند. تقریباً هر عارضه جانبی یک واکنش خفیف به توقف درمان بود و زمانی که بیماران دوباره از آن داروی خاص استفاده کردند، این علائم از بین رفت.
دکتر کارولین مک کارتی (Caroline McCarthy) پژوهشگر ارشد این مطالعات و مدرس بالینی و محقق طب عمومی در RCSI می‌گوید: این امکان وجود دارد که شناسایی این گروه در معرض خطر که حداقل ۱۵ دارو برای آن‌ها تجویز می‌شود، به خودی خود منجر به بهبود در نسخه نویسی شود. مدیریت فعال این نسخه‌ها برای پزشکان عمومی با زمان و منابع محدود می‌تواند دلهره‌آور باشد و بیماران نیز می‌توانند در مورد تغییرات محتاط باشند، به ویژه اگر مدت زیادی از دارو استفاده می‌کنند.
محققان در انتها یادآور می‌شوند که مداخله برای مدیریت این نسخه‌های دارویی امیدوارکننده است و نشان می‌دهد که حتی در گروه افراد مسن، توقف داروهایی که ممکن است دیگر مورد نیاز یا مناسب نباشند، هم ممکن بوده و هم به طور کلی بی خطر است.
یافته‌ها و شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی PLOS Medicine منتشر شده و در دسترس علاقه‌مندان قرار دارد.