به نظر میرسد اکنون ضروریست که با تاب آوری فرهنگی آشنا شویم. تاب آوری فرهنگی نشان می دهد که چگونه پیشینه فرهنگی شامل فرهنگ، ارزش های فرهنگی، زبان، آداب و رسوم و هنجارها می توانند به افراد و جامعه کنند تا بر سختی ها غلبه کنند. این مفهوم بیان کننده این موضوع است که افراد و جامعه می توانند نه تنها بر اساس ویژگی های فردی و روانشناختی بلکه با حمایت عوامل اجتماعی فرهنگی با سختی ها مقابله و در نهایت بر آن ها غلبه کنند.

بنابر تعریف هلتورف، تاب آوری فرهنگی، توانایی یک سیستم فرهنگی در پشت سر گذاشتن سختی ها، کنار آمدن با تغییرها و تداوم پیشرفت می باشد: بنابراین، تاب آوری فرهنگی به معنی استمرار و تغییر است: آشفتگی هایی که پیش می آیند، دشمن نیستند که از آن ها اجتناب کرد بلکه بخشی از پایداری فرهنگی هستند. به همین جهت پیشینه فرهنگی و اجتماعی بر تاب آوری روانشناختی و توانایی افراد تاثیرمی گذارند.

 مدل سازگاری تاب آوری فرهنگی به عنوان یک فرآیند پویا و تعاملی توصیف می شود که فرد، استرس را با ترکیبی از ویژگی های شخصیتی، پیشینه فرهنگی، ارزش های فرهنگی و عوامل موثر در محیط اجتماعی فرهنگی، پشت سر می گذارد. اهمیت آنچه که با عنوان مدل سازگاری تاب آوری فرهنگی توصیف شد، مربوط به وضعیت فعلی بین المللی و تهدیدات جدید آن است. این مفهوم به ویژه بر اهمیت تقویت عوامل فرهنگی تاکید می کند چرا که بر میزان گسترش تاب آوری ملی، اجتماعی سیاسی و جامعه تاثیر می گذارد.

علاوه براین، تاب آوری فرهنگی بر چارچوب و بافتار جامعه تاثیرگذار است که بخشی از آن به بررسی تاثیرات فرهنگی در حیطه تاب آوری می پردازد. تاب آوری فرهنگی یعنی هر چقدر فرهنگ یک شخص قویتر باشد، توانایی مقابله نیز بالاتر می رود. این نوع تاب آوری، جنبه های مختلفی دارد که شامل پیشرفت در یک قالب فرهنگی متشکل از هنجارها، ساختارهای خانواده و روابط می شود.

هدف اصلی تاب آوری این است که افراد در هر سطحی، چه به صورت فردی، چه گروه های اجتماعی و یا نهادها، بتوانند با دوره های پس از بحران و پس از جنگ، مقابله کنند. وقتی صحبت از نقش تاب آوری فرهنگی به میان می آید، توانایی مقابله تبدیل به اصلی ترین مهارت می شود. بعلاوه در تاب آوری فرهنگی بایستی به نقش هویت و اهمیت انسان شناسی اجتماعی نیز توجه شود.

 مرکز مشاوره دانشگاه تهران